Η εξέλιξη της Aγγειοχειρουργικής τα τελευταία χρόνια χαρακτηρίζεται ως ραγδαία με αποτέλεσμα να έχει αλλάξει εντυπωσιακά ο τρόπος αντιμετώπισης των περισσότερων αγγειακών επεμβάσεων. Δύο είναι οι βασικοί λόγοι γι’ αυτό: πρώτον, η εντυπωσιακή εξέλιξη των τεχνολογιών απεικόνισης και δεύτερον, η μεγάλη βελτίωση στα χειρουργικά υλικά που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία των αγγειακών ασθενών.
Τα παραδείγματα των εξελίξεων στην Αγγειοχειρουργική είναι πολλά. Mερικά από αυτά είναι:
Ανευρύσματα κοιλιακής αορτής: Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες περιπτώσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν με τον ενδαγγειακό τρόπο, αποφεύγοντας τη μεγάλη τομή στην κοιλιά και τις πολλές ημέρες νοσηλείας. Νέα μοσχεύματα κατασκευάζονται για να ταιριάζουν στις δύσκολες ανατομίες της αορτής, οι οποίες στο παρελθόν μας ανάγκαζαν μόνο στην επιλογή της ανοιχτής επέμβασης.
Περιφερική αγγειοπάθεια των κάτω άκρων: Νέα ενδαγγειακά υλικά μας επιτρέπουν να επεμβαίνουμε στα μικρά αγγεία κάτωθεν του γόνατος ή και να εισάγουμε υλικά από τον άκρο πόδα, αυξάνοντας έτσι το ποσοστό των επιτυχημένων επεμβάσεων σε περιπτώσεις που το κλασικό bypass (παράκαμψη) δεν μπορεί να δώσει λύση. Επιπλέον, ειδικές συσκευές καθαρίζουν την αθηρωματική βλάβη που αποφράσσει τα αγγεία, αποκαθιστώντας την φυσιολογική ροή του αίματος.
Καρωτιδική νόσος (απόφραξη καρωτίδων): Νέες ενδαγγειακές τεχνικές μας επιτρέπουν να αλλάζουμε την ροή του αίματος, αποφεύγοντας έτσι τη μεταφορά παθολογικού υλικού από το εσωτερικό του αγγείου προς τον εγκέφαλο, προσφέροντας, με αυτό τον τρόπο, προστασία από κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο.
Κιρσοί των κάτω άκρων: Τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά προς την ελάχιστα επεμβατική αντιμετώπιση, υπό τοπική αναισθησία, χωρίς τομές και με ελάχιστο πόνο. Αυτό είναι εφικτό με τη σωστή καταγραφή του φλεβικού συστήματος, με τη βοήθεια των υπερήχων, καθώς και τη στοχευμένη θεραπεία στις παθολογικές φλέβες, μέσα από μικρές τρύπες. Η επικρατούσα τεχνολογία, σήμερα, είναι το ενδοαυλικό λέιζερ, το οποίο με την κατάλληλη θερμική ενέργεια μπορεί να καταστρέψει τις παθολογικές φλέβες που δημιουργούν το πρόβλημα.
Οξεία εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση: Σε σοβαρές οξείες θρομβώσεις, σε κεντρικές φλέβες του μηρού και της λεκάνης, η συντηρητική θεραπεία που εφαρμόζεται σήμερα είναι ανεπαρκής και αφήνει σημαντικά μελλοντικά προβλήματα στην φλεβική κυκλοφορία. Σήμερα, διαθέτουμε τρόπους να αφαιρούμε τους θρόμβους μέσα από τις φλέβες, σε σύντομο χειρουργικό χρόνο, χωρίς ανάγκη για μακροχρόνια νοσηλεία ή παρακολούθηση σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Οι ασθενείς ανακουφίζονται άμεσα από τα συμπτώματα της οξείας θρόμβωσης και αποφεύγουν σοβαρά προβλήματα από την κακή κυκλοφορία που μπορεί να εμφανιστούν χρόνια αργότερα.
Χρόνιες αποφρακτικές βλάβες του εν τω βάθει φλεβικού συστήματος: Πρόκειται για σοβαρές καταστάσεις, με εντονότατα ενοχλήματα, τα οποία ταλαιπωρούν τους ασθενείς (πρηξίματα, έλκη, πόνοι) για τα οποία μέχρι σήμερα δεν υπήρχε ικανοποιητική θεραπεία. Τα τελευταία χρόνια, έχει αναπτυχθεί η τεχνική της ενδοαυλικής αποκατάστασης με ενδοαυλικούς νάρθηκες (stents), με εξαιρετικά αποτελέσματα. Στις πιο βαρειές από αυτές τις περιπτώσεις, οι ενδοαυλικές τεχνικές συνδυάζονται με ανοιχτό χειρουργείο, εκτελώντας την λεγόμενη «υβριδική» μέθοδο αποκατάστασης.
Συμπερασματικά, θα λέγαμε ότι οι εξελίξεις στην Αγγειοχειρουργική είναι γρήγορες και συναρπαστικές, προσφέροντας καλύτερη και περισσότερη ζωή στους αγγειακούς ασθενείς τόσο με αρτηριακά, όσο και με φλεβικά προβλήματα.
