Παθήσεις του θυρεοειδούς: όσα πρέπει να γνωρίζετε

Ο θυρεοειδής είναι ένας ενδοκρινής αδένας. Αυτό σημαίνει ότι εκκρίνει ορμόνες, που διά μέσου της κυκλοφορίας του αίματος επιδρούν σε όλους τους ιστούς και τα όργανα του σώματος.

 

Οι ενδοκρινείς αδένες δεν πρέπει να συγχέονται με άλλους αδένες, όπως για παράδειγμα οι σιελογόνοι αδένες που εκκρίνουν σίελο (σάλιο) στην στοματική κοιλότητα, ή οι λεμφαδένες που δεν εκκρίνουν κάποια ουσία, αλλά εξασφαλίζουν την άμυνα του οργανισμού έναντι εξωτερικών λοιμώξεων.

Άλλοι ενδοκρινείς αδένες όπως η υπόφυση, τα επινεφρίδια, οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι πολύ λιγότερο γνωστοί στο ευρύ κοινό.

Ο θυρεοειδής είναι αναμφισβήτητα ο πιο δημοφιλής και ο πιο προβεβλημένος και «εκλαϊκευμένος» ενδοκρινής αδένας. Οι περισσότεροι άνθρωποι τον γνωρίζουν, ειδικά οι γυναίκες, και όχι άδικα, αφού περισσότεροι από 8 στους 10 πάσχοντες από θυρεοειδικά νοσήματα είναι γυναίκες.

Ο φυσιολογικός θυρεοειδής αδένας είναι μικρός και πρακτικά όχι ψηλαφούμενος. Βρίσκεται στην βάση του λαιμού μέσα στο «λακκάκι» που σχηματίζεται από την πάνω άκρη του στέρνου, τις δύο κλείδες πλαγίως και την τραχεία πίσω.

Τις περισσότερες φορές που με τα δάχτυλα πιάνει κάποιος «εξογκώματα» στην περιοχή του λαιμού του, δεν είναι ο θυρεοειδής αλλά λεμφαδένες, εφήμερα αυξημένων διαστάσεων λόγω κάποιας φλεγμονής του φάρυγγα ή των δοντιών.

Τις περισσότερες φορές που βλέπει κάποιος διόγκωση του λαιμού δεν είναι ο θυρεοειδής, αλλά λίπος υποδόριο στο πλαίσιο αρχόμενης ή εγκατεστημένης παχυσαρκίας.

Υπάρχει όμως και μια πάθηση με διόγκωση του θυρεοειδή. Αυτή ονομάζεται βρογχοκήλη. Πολύ συχνά σχηματίζονται μέσα στον θυρεοειδή μικροί και μεγάλοι όγκοι που ονομάζονται οζίδια και όζοι.

Πάρα πολύ συχνά ο αδένας γίνεται ανομοιογενής κάτι που οφείλεται σε χρόνια φλεγμονή που ονομάζεται θυρεοειδίτιδα, γνωστή με το όνομα του Ιάπωνα Hashimoto.

Εκτός από τις «ανατομικές» αυτές ανωμαλίες υπάρχουν και οι «λειτουργικές» ανωμαλίες. Οι πιο γνωστές είναι ο υποθυρεοειδισμός και ο υπερθυρεοειδισμός.
Ο «υπό», όπως χαϊδευτικά τον λένε οι χιλιάδες ασθενείς που πάσχουν από αυτόν, είναι συχνότατος αλλά εύκολα αντιμετωπίσιμος.

Ο υπερθυρεοειδισμός είναι ευτυχώς σπάνιος, διότι η θεραπεία του είναι πιο σύνθετη. Πολλοί ασθενείς τον φοβούνται εξ αιτίας του γεγονότος ότι κάποιες φορές συνδυάζεται με «εξώφθαλμο», δηλαδή με πρόπτωση οφθαλμών.

Τέλος, πολύ σπάνια, διαγιγνώσκουμε και καρκίνο του θυρεοειδή. Ευτυχώς, εάν η διάγνωση είναι έγκαιρη, ο καρκίνος αυτός είναι απόλυτα ιάσιμος και δεν υπάρχει φόβος μεταστάσεων.

Ο Ενδοκρινολόγος είναι ο ενδεδειγμένος ιατρός για να εξετάσει τον ασθενή, να συστήσει τον κατάλληλο αιματολογικό και υπερηχογραφικό έλεγχο και τη θεραπεία σε κάθε θυρεοειδική πάθηση.