Πόσο συχνή πάθηση είναι, σε τι ποσοστά προσβάλλει άνδρες και γυναίκες, τι κινδύνους ελλοχεύει για τον οργανισμό, τρόποι πρόληψης και αντιμετώπισης.
Ποια είναι τα συνήθη αίτια των ουρολοιμώξεων;
Το πιο συχνό αίτιο είναι το κολοβακτηρίδιο. Πρόκειται για ένα μικρόβιο που υπάρχει φυσιολογικά στο έντερο των ανθρώπων και κάτω από ορισμένες συνθήκες δημιουργεί ουρολοίμωξη. Άλλα, λιγότερο συχνά αίτια ουρολοιμώξεων είναι στελέχη μικροβίων όπως ο Πρωτέας, η Κλεμπσιέλλα, ο Εντερόκοκκος, και ο Σταφυλόκοκκος.
Πόσο συχνές είναι οι ουρολοιμώξεις;
Η συχνότητα των ουρολοιμώξεων στο γενικό πληθυσμό εξαρτάται από το φύλο και την ηλικία. Συγκεκριμένα, ουρολοίμωξη συμβαίνει σε περίπου 1% των βρεφών (από την γέννηση έως και τους πρώτους 12 μήνες της ζωής). Mετά τον πρώτο χρόνο της ζωής, οι ουρολοιμώξεις είναι γενικώς συχνότερες στα θήλεα. Εμφανίζονται περίπου 10 φορές συχνότερα στα κορίτσια από 1 έως 15 ετών σε σχέση με τα αγόρια ίδιας ηλικίας. Τουλάχιστον ένα επεισόδιο ουρολοίμωξης συμβαίνει σε 5% των κοριτσιών και σε 0,5% των αγοριών σε αυτή την ηλικία. Η διαφορά γίνεται ακόμη μεγαλύτερη σε άτομα 16-40 ετών όπου οι ουρολοιμώξεις είναι 20 φορές συχνότερες στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες (20% και 1% αντίστοιχα). Η διαφορά μικραίνει σε άτομα μεγαλύτερα των 40 ετών στα οποία οι ουρολοιμώξεις είναι πολύ συχνές. Ένα τουλάχιστον επεισόδιο ουρολοίμωξης εμφανίζεται σε περίπου 35% των γυναικών και 30% των ανδρών μετά την ηλικία των 40 ετών.
Γιατί οι ουρολοιμώξεις είναι συχνότερες στις γυναίκες;
Η αυξημένη συχνότητα ουρολοιμώξεων παρουσιάζεται όπως ήδη είπαμε σε κορίτσια μετά τα 15 χρόνια και στις ενήλικες γυναίκες. Ο λόγος δεν είναι ξεκάθαρα γνωστός, φαίνεται όμως ότι σχετίζεται με ορμονικά αίτια και τη σεξουαλική δραστηριότητα.
Υπάρχει σχέση των ουρολοιμώξεων με το σεξ;
Σε αυτό το σημείο πρέπει να γίνει μία σαφής διάκριση. Η ουρολοίμωξη δεν είναι σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα, με άλλα λόγια δεν μεταδίδεται από το ένα άτομο στο άλλο με την σεξουαλική επαφή όπως συμβαίνει με το γεννητικό έρπητα, την τριχομοναδική κολπίτιδα, τη σύφιλη, τη γονόρροια, τον ιό του AIDS και άλλες λοιμώξεις.
Όμως, μερικές φορές η σεξουαλική επαφή μπορεί να σχετίζεται με ένα επεισόδιο ουρολοίμωξης. Αυτό το φαινόμενο αφορά κυρίως γυναίκες οι οποίες μπορεί σπάνια να εμφανίσουν συμπτωματική ουρολοίμωξη (συνήθως κυστίτιδα) μετά από συνουσία. Ένας πιθανός μηχανισμός είναι η προώθηση μικροβίων των ιδίων των γυναικών (που υπάρχουν στο μπροστινό τμήμα της ουρήθρας) προς την ουροδόχο κύστη κατά την διάρκεια της συνουσίας.
Πώς θεραπεύονται οι ουρολοιμώξεις;
Τα αντιβιοτικά είναι ο κύριος τρόπος αντιμετώπισης των ουρολοιμώξεων. Χρειάζεται προσεκτική επιλογή του αντιβιοτικού και χρήση για κατάλληλο χρονικό διάστημα, ώστε να επιτυγχάνεται η θεραπεία της ουρολοίμωξης με αποφυγή όσο το δυνατόν των ανεπιθύμητων δράσεων του αντιβιοτικού καθώς και την αποφυγή της ολοένα αυξανόμενης αντίστασης των μικροβίων στα φάρμακα λόγω της κατάχρησης των αντιβιοτικών. Μερικές περιπτώσεις ασθενών με υποτροπιάζουσα ή δυσκολοθεράπευτη ουρολοίμωξη χρειάζονται γνώσεις και εμπειρία ειδικού γιατρού.
Υπάρχουν ασθενείς στους οποίους η αντιμετώπιση ουρολοίμωξης είναι δύσκολη;
Βεβαίως. Πρόκειται συνήθως για ασθενείς με άλλη νόσο που οδηγεί σε ελάττωση της άμυνας του οργανισμού (ανοσίας) ή/και ασθενείς με ανατομικό πρόβλημα στο ουροποιητικό σύστημα (όπως απόφραξη της αποχετευτικής οδού των ούρων από πέτρα, υπερτροφία προστάτου, νεοπλασία, ή παρουσία ξένου σώματος όπως ουροκαθετήρα).
