Έκθεση ζωγραφικής στο Metropolitan General: Συνδυάζοντας την ιατρική φροντίδα με τη δύναμη της τέχνης

Το Metropolitan General προχωρά σε μια πρωτοποριακή δράση με τη φιλοξενία εκθέσεων έργων τέχνης Ελλήνων καλλιτεχνών στους χώρους του Θεραπευτηρίου. Η πρωτοβουλία αυτή εντάσσεται στη φιλοσοφία του Μetropolitan General να προσφέρει ποιοτικές υπηρεσίες υγείας μέσα από τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος ιατρικής φροντίδας που συνδυάζει τη θεραπευτική δύναμη της τέχνης.

Το Metropolitan General ανέκαθεν στήριζε τις τέχνες και τον πολιτισμό αναδεικνύοντας έργα διακεκριμένων καλλιτεχνών. Εδώ και χρόνια κοσμεί τον χώρο της κύριας εισόδου της Κλινικής, μια ανάγλυφη σύνθεση από μάρμαρο και ξύλο του Κοσμά Ξενάκη, ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες εικαστικούς των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών.

To έργο του Ξενάκη υποδέχεται τα έργα του σύγχρονου εικαστικού Τζίμη Χύτα, στην έκθεση ζωγραφικής - γλυπτικής με τίτλο «Αντιστίξεις». Τα έργα του κ. Χύτα, δείγματα ότι η Τέχνη και η Υγεία είναι συνοδοιπόροι στην προσέγγιση του εὖ ζῆν, θα κοσμούν χώρους του Metropolitan General από τις 18 Μαρτίου έως τις 31 Αυγούστου 2025, προσφέροντας χρώμα, έμπνευση και μια ιδιαίτερη εμπειρία σε εξεταζόμενους, ασθενείς και επισκέπτες.

Στη συνέχεια, θα δοθεί η σκυτάλη στον επόμενο καλλιτέχνη.

Λίγα λόγια για τον εικαστικό Τζίμη Χύτα

Ο Τζίμης Χύτας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αυστραλία. Έχει πτυχίο Δασοπονίας και εργάζεται στην Πυροσβεστική Υπηρεσία ως Ανώτερος Αξιωματικός. Σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Το έργο του είναι οργανικό, εφήμερο και εκφράζεται κυρίως μέσα από την απεικόνιση του σκληρού, ασχολείται δημιουργικά με τον όγκο και οι γλυπτικές του δημιουργίες αποτελούνται κυρίως από αφηρημένα σχήματα και θραύσματα. Δύο έργα τέχνης του βρίσκονται στον δημόσιο χώρο του 401 Γενικού Στρατιωτικού Νοσοκομείου Αθηνών. Μια γλυπτική εγκατάσταση φιλοξενείται επίσης στην είσοδο του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής (ΠΑΔΑ). Έχει παρουσιάσει τα έργα του σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Οι Αντιστίξεις στην τέχνη

Ο ∆ρ. Παναγιώτης Πάγκαλος, Επιμελητής της Έκθεσης, Αρχιτέκτων και Καθηγητής της Σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών και Πολιτισμού του ΠΑ∆Α, θέλοντας να επεξηγήσει το ρόλο των αντιστίξεων στη τέχνη, αναφέρει σχετικά:

«Η αντίστιξη είναι ένας όρος που προέρχεται από τη μουσική θεωρία και περιγράφει την ταυτόχρονη συνήχηση πολλών αυτοτελών μελωδικών γραμμών ή φωνών, οι οποίες, παρά την αυτονομία τους, συνδέονται σε ένα συνεκτικό αρμονικό σύνολο. H έννοια της αντίστιξης δεν περιορίζεται στη μουσική. Τη συναντάμε στη λογοτεχνία, στην αρχιτεκτονική, στη γλυπτική και στις εικαστικές τέχνες, ως μέθοδο περιγραφής της διάδρασης αντιθετικών θεμάτων, χρωμάτων ή σχημάτων που αλληλεπιδρούν διαλεκτικά μέσα στο ίδιο έργο ή μεταξύ έργων σε παράθεση. Η αντίστιξη δεν είναι απλώς η σύγκρουση ή η διάταξη αντιθετικών στοιχείων, αλλά μια μελετημένη συνύπαρξη που αποκαλύπτει μια εσωτερική συνοχή ισχύος και ως εκ τούτου η έκφρασή της απαιτεί γνώση της δυναμικής ισορροπίας. Η αξιοποίηση της αντίστιξης στην εικαστική γλώσσα οδηγεί στη δημιουργία έργων που εκφράζουν αρμονική ένταση και ρυθμική συνέχεια, γνωρίσματα της εξελισσόμενης φύσης».

Το έργο του Τζίμη Χύτα στο Metropolitan General

Το έργο του εικαστικού Τζίμη Χύτα εμπεριέχει πολλαπλές αντιστίξεις προερχόμενες από την ταυτότητα της φύσης και τη γεφύρωση των Εμπεδόκλιων στοιχείων: η φωτιά, το νερό, η γη και ο αέρας, δεν αποτελούν απλές αναπαραστάσεις στο έργο του Χύτα, αλλά τις θεμελιώδεις συνιστώσες της δημιουργικής διαδικασίας. Η φωτιά, σύμβολο του κυκλικού χρόνου, της μεταμόρφωσης και της αναγέννησης του μυθικού Φοίνικα, συνδέεται με την προσωπική εμπειρία του πυροσβέστη, παρατηρητή μιας φύσης που πεθαίνει και ξαναγεννιέται από τις στάχτες της. Το νερό, με τη ρευστότητα και τη ζωτική δύναμή του, προσφέρει την οργανική αίσθηση της αέναης κίνησης, του χάους, της απροσδιοριστίας και του απρόβλεπτου. Η γη, σταθερή και άχρονη, αποτελεί τον προοπτικό ορίζοντα και το μορφολογικό θεμέλιο στο οποίο πατούν οι μορφές του, ενώ ο αέρας λειτουργεί ως μια αόρατη αύρα που διαπερνά όλα τα στοιχεία και συνδέει τα αισθητά με τα ονειρικά, το «βλέμμα με μάτια ανοιχτά» με το «βλέμμα με κλειστά μάτια».

Οι ακραίες εμπειρίες που ο Τζίμης Χύτας έχει βιώσει ως πυροσβέστης έχουν χαραχθεί στη μνήμη και στην ψυχή του, αλλά δεν έχουν κυριαρχήσει, με τρόπο πένθιμο, στο καλλιτεχνικό έργο του. Η καταστροφική δύναμη της φωτιάς δεν μεταφράστηκε ποτέ σε θρήνο ή εικαστική αγριότητα. Αντιθέτως, ο πόνος της απώλειας προκάλεσε μια ήπια ανάπτυξη των μορφών του, η οποία δείχνει να απορρέει από τη μύχια γνώση του φυσικού κόσμου. Η τέχνη του εκπέμπει μια συχνότητα ρυθμικής ηρεμίας, μια σχεδόν υπερβατική αποδοχή της κοσμικής σιωπής. Και ο ίδιος, ως προστάτης της φύσης και της ύλης, αλλά και ως παρατηρητής της διηνεκούς μεταβολής τους, συνεχίζει να ζει σε ένα πεδίο αδιάκοπης διερεύνησης της σχέσης μεταξύ ενέργειας και χρόνου.

Αυτός είναι και ο τρόπος με τον οποίο ο Χύτας μετατρέπει τις εμπειρίες του σε αισθητικές αξίες: το πλήρες και το κενό, το συμπαγές και το διάφανο, το ορατό και το αόρατο, το πυκνό και το άυλο, το άκαμπτο και το ρευστό συναναστρέφονται σε μια σχέση αντιθέτων, δίχως ρήξεις, με εκείνη την εσωτερική μουσικότητα που καθιστά τον θεατή ικανό να αισθανθεί τον παλμό της υφέρπουσας ενότητας των φαινομενικά αντιφατικών δυνάμεων: του Απολλώνιου και του Διονυσιακού.

Ο Τζίμης Χύτας προσεγγίζει την τέχνη ως μέσο αντικατάστασης των λέξεων και ως πεδίο ενός άλαλου φιλοσοφικού και υπαρξιακού αναστοχασμού. Το φως και το σκοτάδι, η τάξη και το χάος αλληλοσυμπληρώνονται, αναδεικνύοντας μια εικαστική άποψη ανυπότακτη και αναπάντεχη. Μέσα από τη βιωματική επαφή του με τη φύση και τα όρια της ύλης, έχει ασυνείδητα αναπτύξει μια εικαστική γλώσσα που χαρακτηρίζεται από ρυθμική αντιστικτική συνοχή.